شبح مرگ از کرونا بالای سر ماست: چه باید کرد؟
با بررسی روند مرگ ناشی از کرونا در کشور متوجه می شویم که از تاریخ پنجم خرداد با ثبت تعداد کمترین مرگ روزانه (34 نفر) منحنی مجددا افزایشی شده به طوری که در روزهای اخیر شاهد افزایش پلکانی مرگ و ثبت رکورد بیشترین مرگ روزانه (162 نفر در نهم تیرماه) بوده ایم.
متاسفانه تخمین زده می شود در صورت تداوم روند فعلی در طی هفته های آینده با افزایش چشمگیر تلفات ناشی از بیماری مواجه خواهیم بود.
از ابتدای همه گیری کرونا تا کنون 11 یادداشت در کانال تلگرامی ام در این خصوص منتشر کرده ام که سه تای از آنها مربوط به پیش بینی روند بیماری در کشور بوده و خدا را شاکرم که تاکنون این برآوردها صحیح بوده اند.
اما آرزو می کنم این یکی اصلا محقق نشود.
مطمئن هستم که شما و تمامی خوانندگان این سطور نیز چنین تمنایی دارید.
اما چه می توان کرد؟
هشتم فروردین ماه ایمیلی از Institute for Health Metrics and Evaluation دریافت کردم.
با وجود آنکه اپیدمی هنوز گسترش زیادی در آمریکا نیافته بود و تعداد مرگهای ناشی از بیماری در آن کشور حدود 2100 نفر بود این موسسه بین المللی آمریکایی برآورد کرده بود که اگر مردم آمریکا از دستورات بهداشتی به جدیت تبعیت کنند تا چهار ماه بعد (یعنی چند هفته دیگر) 81,000 مرگ در کشور به وقوع خواهد پیوست.
در حالیکه کل مرگ از 19-COVID در جهان تا آن تاریخ 23,000 نفر بود باور این مطلب دشوار می نمود.
اما چه شد؟ شاهد بودیم که آمریکایی ها به خوبی از این پروتکلها تبعیت نکردند و تا کنون بیش از 131,000 نفر تلفات داده اند.
حال این موسسه پیش بینی کرده که در صورت تداوم روند جاری در ایران، تا اواسط مهرماه مرگ ناشی از کرونا در کشور به 51,000 نفر (یعنی پنج برابر تعدادفعلی) خواهد رسید.
همچنین برآورد شده در صورت مراعات نکات بهداشتی توسط عموم شهروندان به ویژه استفاده از ماسک این تعداد به مقدار قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
اگرچه در مورد آینده روند اپیدمی ها هیچ گاه با قطعیت نمی توان سخن گفت اما من این موسسه را می شناسم، با آن همکاری داشته و از نظر علمی به آن اعتماد دارم و معتقدم این هشدار جدی و غیر قابل اغماض است.
بزرگترین پاندمی قبلی تا پیش از کرونا مربوط به بیماری آنفلوانزای سال 1918 است.
این همه گیری از بسیاری جهات به کرونا شبیه و نگران کننده است.
موج اول آنفلوانزا در اواخر زمستان تا اوایل تابستان به وقوع پیوست.
از اواسط تابستان موج دوم، شدید و اصلی بیماری آغاز شد.
آمار دقیقی از تلفات آن پاندمی در دسترس نیست اما می دانیم که حدود 50 تا 100 میلیون نفر در دنیا در طی هفته های بعدی از بین رفتند.
در حالیکه تا پیش از این هموطنان از ضوابط پیشگیری از کرونا به خوبی تبعیت می کردند متاسفانه در وضعیتی هستیم که در طی چند هفته اخیر پیروی از این نکات به حداقل رسیده است.
علاوه بر این، به عنوان یک عضو کوچک از جامعه پزشکی گواهی می دهم که کادردرمانی و بیمارستانها تاکنون فشار وحشتناکی را متحمل شده و بیم آن می رود که دیگر توان مدیریت این همه بیمار را نداشته باشند.
به راستی ما را چه شده است؟
گویی خسته شده، بریده ایم و تاب این همه مشکلات را نداشته و به اشتباه فکر می کنیم که می توانیم با کسب فرم خفیفی از بیماری از شر آن خلاصی یابیم.
اما اگر به فکر خودمان نیستیم باید به پدر و مادرانمان، سالمندانمان، بیمارانمان و سایر هموطنانمان رحم کنیم.
کار خیلی پیچیده ای هم نیست.
آنچه که هر کدام از ما می تواند انجام دهد:
رعایت نکات پیشگیری مشتمل بر شستشوی مکرر دستها، استفاده از ماسک، اصول بهداشت تنفسی در هنگام عطسه و سرفه، رعایت فاصله گذاری اجتماعی، اجتناب از شرکت در اجتماعات، به مسافرت نرفتن، حضور بیشتر در خانه و عدم خروج غیر ضروری از خانه، جداسازی بیماران، مراعات اصول قرنطینه در صورت تماس نزدیک با بیماران و تشکیل کمپین های بهداشتی
سلبریتی ها باید کمک کنند و با استفاده از اعتبار خود از follower های خود بخواهند تا همکاری کنند.
علمای مذهبی باید همکاری کنند و از مومنین بخواهند تا به نکات فوق توجه کنند.
البته حکومت نیز وظایف متعددی دارد که خارج از حوصله این مقال است.
جان کلام آنکه، در وضعیت خطیری هستیم.
در روزهای آینده کرونا قصد دارد تا به زندگی ما، خانواده مان، دوستان و نزدیکانمان و سایر شهروندان این مرز و بوم بتازد.
در شرایطی که رعایت مقررات بهداشتی در جامعه به پائین ترین میزان خود رسیده، از همین امروز با رعایت برخی نکات پیشگیری مطمئنا می توانیم این روند را تغییر دهیم.
به قرآن کریم رجوع کنیم که می فرماید:
"خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را که در خودشان است تغییر دهند"
