آقای رئیس جمهور، شما باید پاسخگوی جامعه پزشکی باشید

چند روز قبل مصاحبه نماینده اعزامی سازمان جهانی بهداشت به ایران با رسانه ملی را نگاه می‌کردم وی به زبان انگلیسی گفت:

"وقتی از پزشکان و پرستاران پرسیدیم به چه چیزی نیاز دارید گفتند نیازشان تجهیزات است، ماسک است، گان است، دستکش است و علاوه بر این چون تعداد بیماران شدیداً مبتلا به کرونا خیلی زیاد است به ونتیلاتورهای بیشتری هم نیاز دارند."

مترجم همزمان گفت:

"وقتی از پزشکان در خصوص بحثهای مختلف درباره وسایل حفاظت شخصی مثل ماسک و بقیه پرسیدیم و گفتیم شما چی بیشتر نیاز دارید گفتند که ما ونتیلاتور نیاز داریم بیشتر برای حفظ جان بیمارانمان."

من کلاً آدم خوش‌بینی هستم و موضوع را به اشتباه مترجم حواله دادم اما دیروز که صحبتهای آقای روحانی را شنیدم برآشفتم آنجا که گفت:

"توانمندی‌ها و اقدامات این دولت در مقابله با کرونا با وجود فشارهای حداکثری آمریکا و تأثیرات ضدانسانی تحریم‌ها تا همین حالا هم نسبت به دیگر کشورها افتخارآفرین بوده است."

در حالیکه تاکنون طبق آمار رسمی دولت، تعداد مبتلایان به کرونا نزدیک به چهارده هزار نفر، تعداد مرگ ناشی از آن بیش از هفتصد نفر و تعداد متوفیان جامعه پزشکی در حین انجام وظیفه حدود 20 نفر بوده است لازم دیدم به عنوان یک عضو کوچک از جامعه پزشکی به تشریح برخی از ابعاد رویکرد غلط دولت در خصوص تحریمها و اثرات آن بر سلامت شهروندان بپردازم.

همین چند ماه پیش بود که وزیر بهداشت در مورد تحریمها گفت:

"خوشبختانه تا این لحظه کمبود جدی نداریم و با برنامه‌ریزی‌های انجام شده تا پایان سال چیزی به نام کمبود داروهای اساسی و کسری تجهیزات پزشکی نخواهیم داشت."

کرونا بهانه‌ای بود تا پوچی این ادعا به خوبی روشن شود.

چند روز قبل ریاست محترم سازمان نظام پزشکی به وزیر محترم نوشت:

"در حالی که مطب‌های خصوصی متخصصان داخلی، عفونی و ریه و پزشکان عمومی سطح اول شناسایی و ارجاع و مشاوره و درمان افراد مبتلا به مشکلات تنفسی و نیز موارد مبتلا به بیماری ویروس جدید کرونا (کووید۱۹) هستند، پزشکان شاغل در این مراکز برای تهیه وسایل ساده حفاظتی مثل ماسک و مواد ضدعفونی کننده مشکلات فراوانی دارند."

حتی خود آقای وزیر بهداشت در نامه‌ای به وزیر صمت اعلام کرد:

"متأسفانه هنوز مشکل ماسک پابرجاست و با اطلاعات واصله شبکه درهم تنیده احتکار ماسک در شرایطی که همکاران جان بر کف اینجانب زندگی‌شان را شبانه روز فدای مردم می‌کنند و مردم در خطر ابتلا به بیماری قرار دارند محصولات خود را احتکار و با واسطه با قیمت ۱۰ برابری به دلالان معرفی می‌کنند."

آقای رئیس جمهور، چگونه اقدامات دولت خود در مقایسه با سایر کشورها را افتخارآفرین بنامیم درحالیکه مدیر اجرایی سازمان جهانی بهداشت در فوریتها اخیراً درباره ایران گفت:

"نبود تجهیزات محافظتی برای پرسنل درمانی تلاشها را برای کنترل این همه‌گیری دشوار کرده.

این نیازها برای سیستم سلامت ایران حادتر از اکثریت سایر نظامهای سلامت هستند."

و همگی شاهد بودیم که که در همان چند روز اول اپیدمی، کمبود امکانات محافظتی برای عموم مردم یکی از عواملی بود که موجب گسترش بیماری در جامعه و به ویژه در میان گروه پزشکی شد.  

آقای رئیس، برنامه شما برای مقابله با تحریمها چیست؟ 

از این نامه نگاری‌های بیهوده با مسئولان سازمان ملل و سیاستمداران دست بردارید.

اگر مشاورانتان به شما اطلاع نداده‌اند اجازه بدهید بخشی از گزارش مورخ یازده مرداد امسال دبیرکل سازمان ملل به مجمع عمومی در خصوص تأثیر تحریمها بر نظام سلامت ایران را برای شما بخوانم:

"بالا رفتن قابل توجه قیمت دارو و کمبود ذخایر آن به همراه افزایش احتمال فساد و موانع توسعه صنعت دارویی، بخش سلامت را تحت تأثیر قرار خواهد داد و می‌تواند موجب بیشتر شدن مرگها و بیماریهای قابل پیشگیری گردیده و تأثیر منفی بر حق سلامت داشته باشد... طبق گزارش رئیس انجمن مراقبتهای ویژه (ایران) بیمارستانها دچار کمبود دارو، تجهیزات پزشکی و اقلام مصرفی هستند."

آقای رئیس جمهور، اینها از آنچه که در این کشور به علت تحریمها می‌گذرد آگاهند و چه بسا الان نیز که به تکاپو افتاده‌اند از آنجاست که می‌دانند تحریمها  موجب شده تا ما به یکی از کانونهای آلودگی کرونا تبدیل شده با انتقال بیماری به کشورهای مختلف، سلامت آنها و جهانیان را به خطر انداخته‌ایم.

اما ما چه کردیم تحریمها را موجب خودشکوفایی، پیشرفت و اتکای به منابع داخلی نامیدیم و دلمان را به آرای دیوان حقوقی لاهه خوش کردیم.

جان کلام آنکه روند فعلی مواجهه با تحریمها موجب تحلیل نخبگان و سرمایه‌های انسانی، افزایش مرگ و بیماری در بین شهروندان و فرصت‌سوزی شده و می‌شود.

ما قبل از کرونا در قرنطینه بودیم.

جامعه پزشکی به خاطر این سوء مدیریت از شما طلبکار است و اگر سکوت کرده بدان علت است که می‌داند در این شرایط اولویت اول مقابله با این همه‌گیری است.

اگر کاری از دستتان بر نمی‌آید، لطفا شما هم سکوت کنید.